نوشته ای بر تئاتر " آخرین نامه " اثری از مهرداد کوروش نیا
طنز یا ابتذال؟
این که نویسندگان و کارگردان این مرز و بوم متاسفانه برای جبران ممیزی های سیاسی و فرهنگی و خط قرمز ها باید تلاش ها کنند و از هزاران فربه برای فرار از ممیزی استفاده نمایند امری انکارناپذیر و قابل ستایش است، ولی جبران این ممیزی را نباید با هزل پوشش داد. تقریبا در بیشتر تئاترهایی که در یکسال گذشته به دیدنشان رفتم شوخی های هزل گونه دیده شده و تنها شماری از آن ها در جایگاهی مناسب به فهم بیننده در درک و مسائل ممیزی کمک نموده و دراماتورژ به زیبایی ممیزی را دور زده است ولی در تئاتر آخرین نامه این امر به جزء جدایی ناپذیر روایت تبدیل گشته است و همه روایت را تحت پوشش خود قرار می دهد و جنگ و مفاهیم عمیق در ابتدای داستان به فراموشی سپرده می شود و باز در Climax داستان به آن بر می گردیم . از صحنه ورود سرباز شمالی فصای قصه بکلی تغییر می گردد و تراژدی داستان در سطحی پوشالی باقی می ماند و ژرف نگری به باد فراموشی سپرده می شود و تنها سطحی نگری برای برانگیختن و خندان مخاطب مورد استفاده قرار می گیرد. البته این امر که مهرداد کوروش نیا طوری پرده از زوایای شخصی کاراکترهای خود برمی دارد که مخاطب جنگ را فراموش می کند از نظر این حقیر پنهان نمانده است و تعمد کارگردان در این امر کاملا مشهود و اتفاقا در هدف پیروز گشته است اما با چه وسیله ای؟؟؟؟ آیا برای فراموشی و خوار و خفیف شمردن جنگ مفاهیم عمیق تری نسبت به مسائل هرزگونه یافت نمی گردد؟؟؟ آیا برای خنداندن مخاطب سوژه هایی والا تر از شوخی های هزل گونه نمی توان جست؟؟؟ آیا برای یافتن طنز در دل درام تنها باید به خصوصی ترین لحظه ها ی انسان ها تخطی کرد؟؟؟ آیا این کار خود خفیف نمودن ارزش ها نیست؟؟؟نویسنده در بیان طرح مسأله خود بسیار موفق عمل نموده است و به مفهومی عیمق تکیه زده، مفهومی که 8 سال همه قشری از این مرز و بوم را با هر شرایطی درگیر خودش نموده است. حتی در انتخاب کاراکترهای خود نیز بسیار حساب ... دیدن ادامه ›› شده عمل نموده است. جوانی که نمی خواهد بجنگد و دوست دارد به زندگی عاطفی خود ادامه دهد. جوانی که دوست دارد به کار بپردازد و خانواده خویش را سیر سازد. جوانی که داوطلبانه به جبهه آمده و خانواده ای در انتظار اوست. ولی کوروش نیا در فراهم نمودن بستر روایت بسیار سخیف عمل نموده است و برای ساخن طنز داستان به هر دری می زند. در مورد بازیگران بایستی گفت که همه آن ها عالی بودند . نوید محمدزاده با صدای گیرای خویش همه را مجذوب خویش نمود ستودنی نقش خویش را ایفا نمود. اگرچه طراحی صحنه این اجرا در ابتدا بیننده را جذب خود نموده ولی باید اقرار نمود که این نوع طراحی برای سالن سایه که بینندگان ردیف 4 به بعد که عملا به سختی پایین سن را می بیینند اصلا مناسب نبود و بهتر بود سالن دیگری برای این اجرا انتخاب می گشت .