خیلی میشه راجع به مرداب روی بام حرف زد ولی نظر ها رو که میبینم بقیه دقیقا از نقطه ضعف نمایش به اسم نقطه قوت یاد کردند. چون ما یه چیز غیر متعرف می بینیم اولین حسی که بهمون میده زیبایی. ولی بعدش باید فکر کنیم که این غیر متعارف بودن کمکی به پیشبرد داستان کرده یا فقط برای قشنگی بود. فقط میگم اقتباس نا ملموس و نا موفق که درد خود کارگردان نیست با طراحی صحنه از سر وا کنی با بازی های افتضاح به غیر از بهناز جعفری و ستاره پسیانی . عجیب تر صدای به شدت ضعیف پانته آ پناهی ها که منی که ردیف سوم بودم نمیشنیدم چه برسه به بقیه. آینه ای بی ابهت و انگار بیمار و سردرگمی خرده مقهوم گرای اگزجره ، حس خوبی به من نداد. ویالونیست غیر حرفه ای و استفاده از موزیک سر صحنه و بعد صدای آهنگ ضبط شده که بسیار بی ربط به ویالون. در کل با نمایش های پر ادعا ولی توخالی مخالفم.