جمعه شب نمایش رو دیدم . سال 84 هم دن کامیلو رو دیده بودم . نمایش تغییر زیادی نکرده ، فقط سالن اجرا بزرگتر و تماشاگر دورتر از صحنه ی نمایشه . صداها یه جاهایی خورده می شه . ولی در کل نمایش هنوز هم خیلی جذاب و دیدنیه . اون موقع بازی محمدرضا جوزی در نقش پپونه و امیررضا دلاوری در نقش بشکه خیلی به دلم نشسته بود . اینجا مهران احمدی خیلی نتونسته جای محمد رضا جوزی رو پر کنه ولی هوتن شکیبا انصافاً تونسته جای خالی دلاوری رو پر کنه . البته باید قبول کنیم که نقشی هم که به ایشون محول شده خیلی خیلی جذابه و هر بازیگری آرزوشه که روزی یکی از این نقش ها ی خاص بهش محول بشه.
متن نمایشنامه عالیه و روابط آدم ها و موقعیت های نمایشی اش کاملاً به جا و درسته .
با عرض خسته نباشید به همه ی عوامل نمایش ، باید بگم باز هم از دیدن نمایش لذت بردم .