زمان زیادی می گذرد از با هم بودنمان، و حالا خیلی طول می کشد پاک کردن آنهمه خاطره از ذهنم، آنهمه حضور، آنهمه خواستن، من تمام این مدت دوستت داشتم، حتی حالا هم که دارم می نویسم دوستت دارم، اصلا دوست داشتن من ربطی به بودن و نبودنت ندارد، دوست داشتن من ریشه دارد، ریشه در خیلی چیزها، آنقدر ریشه دارد که میدانم هیچوقت تمام نمی شود، حتی اگر هزارسال دیگر هم بگذرد باز دوستت خواهم داشت.. ولی میدانم روزی کمرنگ می شوی، به پررنگی الان نخواهی بود، حتی خاطراتت، زمان خیلی چیزها را با خودش می برد حتی خاطرات را، اما بالاخره میرسد روزی که خیلی آروم از کنارت رد شوم و حتی سرم را بالا نکنم که نگاهت کنم و فقط ته دلم ضعف میرود برای آن آغوش گرمت شاید، میدانی خیلی وقتها دلم تنگ میشود برایت، حتی بی هوا، دقیقا توی شلوغ ترین روزهای زندگیم، وسط کارهایم، درگیرهایم، یه هو یادت می افتم و لبخندی از سر خواستن روی لبهایم می نشیند و فقط میگویم یادش بخیر، و بعد دوباره مشغول کارم می شوم، میدانی آدمها می آیند و میروند ولی همیشه یه جایی در زندگی آدم ثابت می مانند، و آن جا را برای همیشه برای خودشان می کنند، من این ثبات را دوست دارم، این ماندگاری را دوست دارم، شاید تو هم روزی دلت برای همه آنچه بوده تنگ شود، میدانم که این روزها سرت خیلی شلوغ است و درگیر کار هستی، اما روزی سرت خلوت می شود و پشت همان پنجره می ایستی و به فکر فرو می روی و ناگهان دلت هوای مرا می کند من دلم ضعف میرود برای همان لحظه حتی اگر دیگر نباشم.



از: .