سلام آقای افشاریان

این تئاتر از این لحاظ که بینندگان را بیش تر درگیر می کرد ( مثلا چند جا با آن ها صحبت کردید و یا نامه ی مرلین را دادید که بخوانند ) خوب بود . نماد هایی که به کار برده شد جالب بود ( البته نمی دانم مقصود شما از جمع آوری سوسک ها اشاره به کتاب مسخ کافکا بوده یا نه )
جملات آخرتان راجع به سرنوشت را می پسندم .
پیام هایی که مثلا می گفت "ما کسی را بعد از مرگ خیلی بزرگتر از خودش می بینیم" یا "دوست کافکا جا زدن خود" جای بحث داشت.
تغییر حالت در بیان که هنگام خوش حالی یکدفعه یاد دارو می افتادید و بیانتان عوض می شد را می پسندم .
تنها مشکل این بود که خیلی از صندلی ها دید کامل نداشتند .

خسته نباشید