دل بارانی



شب که چادرش را سر کرد

زخم آفتاب جاری

و آسمان دلم بارانی شد ؛

در چشمان خواب آلود این شهر

خبری از « سپیده ، روشنی و آفتاب » نیست

هر چه که هست ،

تاریکی است و دشنه های آخته

که کمر به کشتن آیینه ها بسته اند !