نمایش خوبی بود با یک متن فوق العاده. فکر رو مشغول میکرد و پایان خوب و غیرمنتظره ای داشت. نه از اون نوع پایان هایی که نویسنده با ندادن اطلاعات، به مخاطب رکب میزنه. نویسنده در طول نمایش اطلاعاتی رو برای هضم شدن این پایان غیرمنتظره در اختیار مخاطب قرار داده بود. به عنوان مثال در جایی از نمایش، انیشتین ویولن زن از کشیدن پیپ شاکیه و با این حال میگه باید بکشم چون باید انیشتین باشم. و البته
در ابتدای نمایش بلندی صدای ویولن مانع از این میشد که صدای بازیگرها که متاسفانه اونجور که باید بلند نبودند، اونجور که باید به گوش برسه و تاثیر بذاره و این برای شروع کار مناسب نبود.
و در ادامه کار کمبود استفاده از موزیک احساس میشد چون با توجه به واحد بودن پرده و حرکت کم بازیگرها در بعضی از صحنه ها و زمان طولانی نمایش، استفاده از موزیک و به خصوص موزیک زنده میتونست یک رفع خستگی و یک رفلش باشه برای مخاطب ها.
مرسی از عوامل نمایش.