یادش بخیر، اگر اشتباه نکنم سال 88 بود که علی سرابی همین جریان رو داشت. اول پیچ تند کار کتایون فیض مرندی، بعدش هم سریع بعد از تعظیم دوید اونور خشکسالی و دروغ محمد یعقوبی. ما هم که هر دو رو تو یه روز بلیط گرفته بودیم از این سالن دویدیم اون سالن. نقشها هیچ وجه تشابهی با هم نداشتن و علی سرابی هم به بهترین شکل ممکن هر دو نقش رو با دو گریم کاملا متفاوت و با دو فضاسازی کاملا متفاوت که تخصص خودشه به فاصله شاید نیم ساعت یا کمتر برامون اجرا کرد.

چه خوب
:)