این کار دومی بود که از آقای پیروزفر دیدم و کارگردانی اش رو دوست دارم. هیچ جا نمایش رها نمیشه و تماشاگر رو تا آخر با خودش میبره جلو. درونمایه نمایش هم که به نظرم تقریباً میتونه به هرکسی تو دنیا مربوط بشه، به خصوص مردم کشورهای در حال توسعه. به نظر من نورپردازی کار توی القای حس ها موثر بود. همینطور حرکات دو تا هنرپیشه موقعی که نقششون میخواست عوض بشه طوری تنظیم شده بود که باورپذیر بود. کلا اجرای چنین نمایشی (مثل نمایش قبلی آقای پیروزفر) واقعا تنوعه بین نمایش های دیگه و از نوع اجرای متفاوتی که داشت (با دو هنرپیشه) خوشم اومد.