من کار مخزن آقای تهرانی رو دیده بودم و دوست داشتم اما این کار ... درسته که دیالوگ های جالبی داشت اما کل کار خسته کننده بود و در کل می تونم بگم شده بود شبیه شعرهای بعضی شاعران عزیزی که شعرهاشون شخصیه و فقط خودشون میدونن چیکار کردن. مثلا صدای اسب چه ربطی داشت به دزدگیر اتومبیل (احتمالاً) مدل بالا؟ و در کل ساختار نمایش، صحنه، بازی هنرپیشه ها و ... با هم خیلی تناسب نداشتند. ضمناً اگر تصنعی بازی کردن هنرپیشه ها برای تقویت درونمایه نمایش بوده باشه ( که خیلی مطمئن نیستم واقعا برای این منظور بوده باشه)، باید بگم که نتونسته به هدف خودش برسه چون این تصنعی بودن بیش از حد برجسته شده و اون چیزی که تماشاگر می بینه یک سری بازی تصنعیه نه روابط تصنعی.