پنجشنبه این نمایش رو تماشا کردم. این نمایشِ کمدی، اقتباسیست از مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته Charles Bukowski به نام "Hot Water Music" که به مفاهیمی مثل مصرف الکل، زنان، قمار و نویسندگی می پردازد. داستان مانند مجموعه کتاب ساده، کوتاه و با شخصیت های اندک ست و حرف خاصی برای گفتن ندارد و هدف اصلی سرگرمی به نظر می رسد.

به عقیده من آقای شجره در هماهنگی همه اجزاء و لحاظ دقت و وسواس کاری ناموفق بودن و نمایش در نگاه کلی رها شده به نظر می رسید. اجرای "تغییر در سرعت اجرا"ی نمایش با ایده آل فاصله زیادی داشت و با ارفاق نمره قبولی می گرفت.

طراحی صحنه حداقلی بود و برای استقرار تماشاگران به جز 3 نیمکت 3 نفره فکری نشده بود و تماشاگران روی زمین نشستن.
از آن جا که موسیقی ریتم ساده و واحدی بود که در طول نمایش تکرار می شد و تنها بخشی از آن به صورت زنده اجرا می شد، حضور آقای پورامین بلاموضوع بود و کاش او با ساز، بلندگوها، نوت بوک، میز تحریر و سیم های آویزون در معرض دید قرار نمی گرفت.
به طراحی لباس، نورپردازی و چهره پردازی بها داده نشده ... دیدن ادامه ›› بود.

اطلاعات من در حوزه نقاشی اندک هست اما به نظرم نقاشی های خانم وفایی ارزشی به نمایش نمی افزود. معرفی ایشان در پایان نمایش این تصور رو ایجاد می کرد که مقصود تبلیغ برای ایشان هست.

بهتر بود برای این نمایش با توجه به نمایش مصرف الکل (در فرم شات زدن)، استعمال مروانا (Marijuana) و استفاده از ادبیات بی پرده (به ویژه در توصیف رفتار همسر) محدودیت سنی لحاظ می شد.