با درود
باید گفت نمایشنامه های بسیاری بازآفرینی می شوند که ممکن است چیز تازه ای نداشته باشند اما این نمایش با حالت روایی و پارسی گونه خود توانسته از عهده اصل داستان به خوبی برآید و حتی با وجود شلوغی صحنه و دیالوگ های طولانی که گه گاه باعث گسیختگی در افکار و تمرکز بیننده می شد خود عاملی در جهت توجه و تمرکز بیشتر بر اصل داستان می نمود ولی در کل باید گفت که حالت گوتیک (قرون وسطایی) در این نمایش در مقایسه با کارهایی همچون راهزنان که شیوه روایی جدید و دست پروده افکار کارگردان بود باید گفت که امین اصلانی با توجه به کم کاستی که در بخش صحنه آرایی با دست به گریبان بوده به خوبی با استفاده از تلفیق موسیقی و ضرب آهنگ حرکت بازیگران از عهده این کار برآید.