وجه تسمیه و پیشینه تاریخی کرمانشاه

نام کرمانشاه به بهرام شاه ساسانی منسوب است که در روزگار پدرش، فروانروایی ایالات کرمان را داشت و بدین جهت به کرمانشاه لقب یافت. محدوده استان کرمانشاه، از هزاره های قبل از میلاد، محل سکونت اقوام مختلف بوده است. در آثار سارگن، شاه اکو که از سال 2048 تا 2030 قبل از میلاد بر جنوب بین النهرین فرمان رانده از مردم زاگرس به عنوان «آریزان یا نخسی» یاد شده است.
به استناد کتیبه های بابل، آشور و عیلام ساکنان دامنه های زاگرس طوایفی به نام های لولوبی، گوشی، هانایی، فایری، آمو و پارسوا بوده اند. در خصوص اصل و نژاد این طوایف، نظرات متضادی ابراز شده است. طوایف آمادها و پارسوا آریایی و طوایف گوتی و کاسی نیز به احتمال زیاد آریایی بوده اند، اما در آریایی بودن لولبی ها و مانایی ها تردید وجود دارد. لولوبی ها یا لولوها اجداد لرها، در گذشته دور در ذهاب کرمانشاه، شهر باستانی زور و سلیمانیه زندگی می کرده اند. نام ماد برای نخستین بار به صورت «آماده ای» در جملات آشوریان به نواحی کردستان فعلی اتلاق شده است، بنابراین می توان دریافت که از هزار سال قبل از میلاد قوم ماد در دامنه های زاگرس سکونت داشته اند. در روزگار ساسانیان، نواحی غرب و مخصوصاً کرمانشاه مورد توجه شهریاران ساسانی بوده و به علت نزدیکی با تیسفون (پایتخت) ایام تابستان (ییلاق) را در آن می گذرانده اند. قباد اول و خسرو اول (انوشیروان) ساسانی نیز به این ناحیه توجهی خاصی داشته اند. در اخبار مورخان اسلامی به کرات آمده است که خسرو اول انوشیروان در نواحی طاق بستان، قصرهایی ساخته که در آنها از بزرگان چینی، هندی، و قیصر روم و دیگر حکمرانان پذیرایی می ... دیدن ادامه ›› کرده است. خسرو دوم ملقب به پرویز نیز در این منطقه باغ های زیبا ساخته بود که در آن قصرها و عمارتهای با شکوهی وجود داشته است. عمران و آبادانی جدی و پیوسته این ناحیه و به ویژه شهر کرمانشاه از دوران قاجار آغاز شده است. این منطقه هم اکنون یکی از مناطق آباد، آرام و با صفای ایران است که یادگارهای بسیار زیادی از تاریخ گذشته را در خود جای داده است.