خطاب به بازیگرای این کار و نویسنده و کارگردان: «مرسی که موندین و با ذوق و نبوغ و استعدادتون برای ما کار میسازید و ما کِیف میکنیم! بچه ها شما همه‌تون از من یکی و خیییییلی از تماشاچی‌های کار، جٓوونترید و نمیدونید چقدررررر کِیف کردیم که شماها رو در اول مسیر کاریتون (چون که هنوز خیلی جٓوونید)، تا این اندازه که با استعداد و خوش ذوق و خوش سلیقه هستید، نگاه کردیم! از اصالتِ کار شما هرچی بگم کمه! آفرین! خداوند حافظ شما باشد!»

خطاب به عزیزانی که کار رو ندیدند: «اصلا فکرش رو هم نمی‌تونید بکنید که چه پرفورمنس خوبی رو از دست دادید! خیلی حیف شد! ایشالا دفعه بعد!»

به لحاظ روایت تاریخ، *ممکنه* ایراداتی وارد باشه، من تا لحظه‌ی نگارش این کامنت متوجه موضوعی نشدم.

به لحاظ فنی اما، صدای موزیک, به غایت بی تناسب با صدای اجرای بچه ها بود؛موزیک بسیارررر بلندتر بود! در صورتی که بازیگرا صداشون اونی که باید بود. و چقدر حیف که این مورد رفع نشده بود طی شبهای اجرا!