هنرمند تئاتر، جادوگری است که با کلمات و سکوت، با نور و سایه، با نفس‌های خودش و تپش قلب تماشاگر، جهانی را از هیچ می‌آفریند. او نه تنها قصه‌گوست، بلکه قصه را زندگی می‌کند؛ نه تنها نقش می‌پوشد، بلکه روحش را در آن می‌دمد. هر بار که روی صحنه قدم می‌گذارد، زندگی را دوباره اختراع می‌کند و لحظه را به جاودانگی می‌دوزد.
خانوم سودا زمانی در اینده ای نه چندان دور یکی از برجسته ترین هنرمندان تاریخ میشن و من شدیدا عاشق کار های ایشون شدم ...