آنه شرلی با دستانِ قرمز

آنه ها را باید دید. و باید برای حرف هایی که کلمه شدند، کلمه هایی که جمله شدند و جمله هایی که ابراهیم عرب‌نژاد به نمایشنامه تبدیل کرد ایستاد و دست زد.
این تعریف نیست، شکلات تعارف کردن هم نیست، این شخصیتی است که ابراهیم عرب‌نژاد برای متن آنه ها ساخته.
نمایشنامه ی آنه ها، بازخوانی داستان آشنای آنه شرلی با موهای قرمز است.‌انتخاب کاراکتر ها و مناسبت رفتاری آن ها با یک‌دیگر، در ابتدای نمایشنامه ، این کد را به ما می‌دهد، که این تکرارِ غریبانه آنه شرلی نیست، این جا خبری از عاشقانه های لطیف و غم های دلسوزانه نیست. اینجا قصه ی آنه هاست. جایی که رنگ قرمز از موهای جذاب آنه به پای لرزان مایکل و از پای مایکل به لیوان چای ماریا و دکمه های متیو منتقل می‌شود. و این همگونیِ کاراکتر ها در رفتار و ارتباط ها، چیزیست که گاها در اقتباس ها و بازخوانی ها ، دلیل اصلی گم شدن مخاطب در فضای نمایش است. که ابراهیم عرب‌نژاد، برای چندمین بار نشان داد. برای نوشتن ... دیدن ادامه ›› افریده شده.
نمایش آنه ها، در طراحی و حرکت بازیگران روی صحنه به نظر من موفق بود. چرا که نقطه های مهم نمایشنامه توجه مخاطب را، به عمل و رفتار بازیگر جلب می‌کرد. صداها به موقع اوج می‌گرفت، نگاه ها به موقع عوض می‌شد. نشانه هایی که ابراهیم در نمایش استفاده کرده بود، چه از نظر فرم و چه تصویر هایی که اطلاعات آشنایی به مخاطب می‌داد به روایت غیر مستقیم متن، برای برقراری ارتباط با مخاطب کمک می‌کرد.
شاید تنها نقطه ای که به نظر من می‌توانست بهتر عمل کند. بازی با سطل ها و دیواره های نیمه شفاف بود.
بازی بازیگران شاید به قدرت متن و طراحی کارگردان نبود، اما تلاش گروه بازیگری برای نزدیک‌شدن به کاراکتر های متن مشخص بود. این جسارت گروه است، که اشتباه را در تمرین، زندگی، و درست را در صحنه ی اجرا، سعی می‌کنند. بازی مهدی صادقی، هدیه آقازاده، حاتم درخشان و کیمیا بهاالدینی قطعا با توجه به توانایی انها می‌تواند بهتر باشد و این به این معنی نیست که نقطه منفی در نمایش آنه ها باشد.
موسیقیِ رضا مرزبان من را شگفت زده کرد. این حد از خلاقیت و گیرایی، قرمز بودن نمایش آنه ها را جذاب تر می‌کرد.
این گروه شاید حاشیه ندارد ، اما تا بخواهی آدم حسابی دارد، از رضا خسروی عزیز که طراحی ماهرانه ی ماسک را به عهده داشت تا طراحان گریم ، صحنه ، نور و قطعا موسیقی.

و در آخر باید اشاره کنم به گروه تولید اورس و حسین ایرانمنش، تهیه کننده ی نمایش آنه ها، که شنیده ام آخرین فعالیت های تولیدش است . این حجم از ندیده گرفتن تلاش های گروه اورس برای من غیر قابل پذیرش است. این گروه قطعا تاثیر مثبتی روی جریان تئاتر کرمان داشته. هر چند ندیده گرفتن راحت ترین کار این روز هاست.
به گروه اجرایی خدا قوت می‌گم و امیدوارم کار های بیشتری از اِبی عرب‌نژاد ببینم. و البته بازی های بیشتری از مهدی صادقی.