استاد صادقی عزیز و گروه محترم ... دقیقا چند وقت تفکر کردید، چقدر ریزبینی کردید و تمرین داشتید که تونستید اینهمه زیبایی، طنز و انتقاد رو به این شیرینی و موثری انتقال بدید؟

از لحظه اول جذاب شروع کردید و نشان دادید پایان یک نمایش باید درست باشه ... نه اینکه صرفا شاد باشه ...

در لحظاتی از نمایش فکر می‌کردم دارم یک اپرای تخت حوضی!!! در یک ساختمان مجلل می‌بینم ...... به راستی که وقتی چیزی صحیح ساخته میشه تازه ارزش خودش رو نشون میده ...

و من هم باور دارم آواز همه قدمشادان این خاک تا ابد در گوش تاریخ خواهد ماند ...

پ.ن ۱: کاش میشد فاصله بین محوطه پارک تا سالن نمایش از تاریخ حذف بشه!!! 😒
پ.ن ۲: کاش پدرم هم زنده بود و می‌تونست این نمایش رو ببینه ❤️☘️

از همه اعضای گروه از صمیم قلب سپاسگزارم