یک نکته ی جالب: از مسئول گیشه گرفته تا راهنمای سالن، همه، وقتی واژه ی «گورگیر» را از دهان من می شنیدند لبخندی بزرگوارانه می زدند و نگاهی عاقل اندر سفیه به سرتاپای ناقابلم انداخته و راهنمایی می فرمودند: «گورگیر» نه، «گورگیو» (همان «جورجیو» یا «جئورجیو» یا «گئورگیو»ی خودمان!!). جایتان خالی!!!