این نمایش را امشب دیدم .بسیار لذت بردم.شیوایی در بیان باعث شد که هر چه میشنیدم بی آنکه بخواهم، ذهنم را از شلوغی رها کرد وفقط بشنود.کامل بشنود.صدای دف وساز درکنارخواننده بسیار عالی وسماعی که برپا بود زمانی راکه سپری میکردم را از یادم برد وهرچه بود همان بود همان لحظه.
نویسنده تلاشش بر این بود تا با اندک زمان کم تلنگری بزند تا در هر جایی که هستیم بایستیم به پس آنچه که آمده ایم نگاهی کنیم تا برای آنچه کوله بارمان را از گره های کودکی سنگین کرده تا قدمهایمان را کند کند، راهی برای به زمین گذاشتنش بیابیم،