خیره‌ شدن بی اندازه به والدین کنترل گر
نمایش با ۳۰ دقیقه تاخیر شروع شد که در حقیقت گروه اجرایی قبلی سالن را دیر تحویل دادند و به غیر از کارگردان محترم، متاسفانه مسئولین سالن هیچ توضیحی در قبال این بد عهدی در سرمای پاییزی تهران در آن هنگام شب ندادند، گویی همه چیز عادی است و مهم نیست نیم ساعت وقتتان را بابت عدم مدیریت صحیح ما به هدر دهید.
نمایش دارای خلاقیت های خاصی بود و بهتر بگم ایده های خوبی داشت، فرم و پرفورمنس اولیه را دوست داشتم، ضمن اینکه برخی از فیگور ها و حرکت ها در طول نمایش به خوبی ارائه شده بود و ایده های پایانی نمایش مانند فلاش بک هم خوب بود.
طراحی نور و لباس خاصی ندارد و طراحی صحنه با آنکه دندانگیر نبود اما برای این اجرا شاید چیز بیشتری نیاز نبود.
انتخاب بازیگران به نظر من می‌توانست با توجه به متن بهتر از این صورت بگیرد یا دست کم در هماهنگی حرکتهای جمعی و یا تن صدا سخت گیری بیشتری شود.در واقع به نظر من نمایش مقدار قابل توجهی از اجرا ضربه میخوره.
اما چیزی که بیشتر از همه برای من مهم بود شعار نمایش در مورد دغدغه، چالش و آرزوهای نسل جدید و بحث آنتولوژی و اپیستمولوژی این نمایش است. این ... دیدن ادامه ›› قابل درک است که هر نمایش نسبت به دغدغه مندی نویسنده یا مدت زمان اجرا مسئله خاصی را از میان مفاهیم گوناگون انتخاب شود،
اما آیا بزرگترین و یا بهتر بگم یکی از بزرگترین دغدغه جوانان این کشور سطح کنترل گری و هلیکوپتری والدین است؟ اگر هم چنین است ریشه ترس و مدیریت والدین در چه چیزی نهفته است؟
این اختلاف و تفاوت نسلی بسیار مهم است اما طبق پژوهش ها و دیده های تجربی مستقل این شکاف و عدم درک و پشتیبانی صحیح میان والدین و فرزندان نیست، بلکه به مسئولینی بر میگردد که نیازهای نسل جدید را به خوبی نمیشناسد و یا نمیخواهد بشناسد و گامی مناسب برای نیازهای آنها برداشته نمی‌شود. به طور مثال جوانان به دنبال رسمیت بخشی خودشان هستند و علاقه مند هستند در بسیاری از حوزه ها نفوذ کنند و خودی نشان دهند و به تفاوت افکارشان احترام گذاشته شود، شاید این باور ابتدا باید در خانواده شکل گیرد اما در سیر مهمش باید در جامعه پذیرفته شود و اگر رخ ندهد تبدیل به نارضایتی، افسردگی و آنارشی و در نهایت مرگ خاموش می‌شود.
به هرروی این متن اگر ۱۰ سال پیش اجرا می‌رفت شاید با واقعیت و هم دردی بیشتری رو‌به‌رو میشد و اینکه که در نسل ما چه گذشت شاید دیگر محلی از اعراب نداشته باشد و اینکه برای نسل جدید با دغدغه های وحشتناک آنها چه باید کرد؟ دلمشغولیهایی که شاید به گزاف نگوییم انتخاب رشته و حتی مسکن و ازدواج و ماشین در آن گم است و با واقعیتی فراتر دست و پنجه نرم می‌کند و آن آینده‌ای دست کم قابل حدس است.
به هرسان ممنون از سطح دغدغه گروه اجرایی
⭐⭐
مانا باشید.