سلام و ادب
نمایش بمون، بخون، بخندون تلفیق کاملی بود از نمایش‌های تخته حوضی و سیاه بازی با تئاتر مدرن. آنچه این نمایش را از سایر نمایش‌هایی که از سابق با عنوان تخته حوضی و سیاه بازی یاد می‌شود متمایز کرده بود نگاه نویسنده به زندکی شخصی شخصیت سیاه یا همان دلقک تئاترهای غربی بود. ضمن استفاده بجا از موقعیت‌های طنز و کمدی و موسیقی شاد و رقص که لازمه‌ی سیاه‌بازی هستند نگاه نویسنده به زندگی شخصی کاراکتر سیاه یا دلقک که اکثرا در تمام دنیا شباهت زیادی به هم دارند، نمایش را از یک سیاه‌بازی صرف به سمت یک درام تامل‌برانگیز و منقلب کننده هدایت کرده بود. کارگردانی نمایش و توانایی او در انتقال پیام‌ها در چندین پرده و حفظ انسجام کلیت نمایش واقعا ستودنی بود و انتخاب بازیگران که الحق و الانصاف هرکدام در کار خود طلایه‌دار نقش‌های محوله بودند بجا و عالی بود.
تماشای این نمایش شاد، مفرح و تامل‌برانگیز را قویا به همه دوستداران تئاتر و هرکسی که تمایل دارد ساعتی را به دور از روزگار و مشغله‌هایش به شادی و خنده‌ی متفکرانه بنشیند قویا پیشنهاد میکنم.