رومئو و ژولیت، اجرا یا بهتر است بگویم دست گل به آب داده شده ای بود، ظاهرا بی نقص، که شوخی های جنسی سخیفش، هر لحظه بیش از پیش آن را به ابتذال می‌کشید.

بازیگران ... دمشان گرم از جان مایه گذاشتند که مخاطب را به هر قیمتی بخندانند ... گویا کارگردان فقط به دنبال جا دادن شوخی های خودش بود تا کار را به لودگی تبدیل کند نه یک اثر هنری.

افسوس که هرکس گوشه ای از کشتی هنرِ ما را از آن خود می‌داند و با افتخار در حال سوراخ کردن آن است.
ای کاش بدانیم ما نه تنها در قبال اجرای خود بلکه در برابر اجراهای پیشین و پسین هم مسئول هستیم.