یک بار باید ببینی و از تسلط بازیگران و کارگردانی و هماهنگی و طنز و لباس و نور و چه و چه، کیف کنی و لذت ببری و یک بار هم باید ببینی و فقط یه کم فکر کنی، خیلی مختصر و نه خیلی عمیق.

مفهوم و قدر و اندازه‌، ساده‌ به نظر میان ولی همزمان ساده نیستن، خنده‌دار به نظر میان ولی در اصل خنده‌دار نیستن همونطور گریه‌ها و دردها و شادی‌ها و...، هیچی سر جای خودش نیست ولی شاید هم هست، چون "زندگی" متاسفانه یا خوشبختانه همینه. این بود زندگی؟ آره حسین‌آقا همین بود و هست و خواهد بود :)

ولی من "سبکی" رو بیشترتر دوست داشتم.

تبریک به دوستان عزیز و مهربان و گرانقدرم؛ داریوش، کیوان، علی، محمدرضا، اشکان و همه‌ی آدم‌های "تو دل برو"ی این کار عزیز.
حتما ببینید "قلب نارنگی" رو :)