هیچ وقت ترافیک نوفل لوشاتو قابل پیش بینی نیست ، خیلی شانسی و اتفاقی وقتی داشتن توی سالن می گفتن لطفا موبایل ها رو خاموش کنید به اجرا رسیدم. استرس از دست دادن اجرا با موزیک پرسروصدا و تاریکی و فریادها تلفیق شد و پیش خودم گفتم هیچی دیگه ،حالا مگه این تپش قلب آروم میشه :))
اما همین که اجرا پیش رفت دیدم مدتیه که غرق کار شدم و اصلا اون نیمکت های اعیانی درباری کاخ هنر اذیت نمی کنه .
بعد از مدتها شاهد یک اجرای تیاتری به معنای واقعی تیاتر بودم ، اجرایی که مدتها بود ازش محرومیم و فقط چون عاشق تیاتر بودم میرفتم و با یک ای خوب بود بدنبود از سالن بیرون میومدم . اما این بار متفاوت بود و بسیار لذت بردم
ممنون از سعید و ایمان و اهالی اجراشون