سلام و درود
۱. یک اجرای استاندارد و خوب که همهچیزش در یک تعادل نسبی قرار دارد.
(این امر را که عنصر خاصی از اجرا بعد از تماشای آن در ذهنم
... دیدن ادامه ››
پررنگ نمیشود، یک نشانه مثبت میدانم.)
بهاندازه حرفش را بیادا میزند، وجه تعاملیاش هم واقعی و بیاداست و این گامی به جلو در اجراهای تعاملی است.
۲. کارگردانیاش هم به نظرم بهاندازه و در راستای متن است، این متن یک کارگردانی مینیمال میخواهد که مخاطب را به درون گفتمان خودش بکشاند، که به نظرم تا حدودی آن را دارد، البته طراحی صحنهاش به نظرم بسیار بیایده، سرِ دستی و شلخته است.
بازیها هم تا حدودی باورپذیر و یکدست است و برایم اذیتکننده نبود.
۳. سرد بودن فضای اجرا طبیعی است، شما بهعنوان اعضای هیأت منصفه در حال تماشای یک جلسه دادگاه هستید، جایی که با انبوهی پرسش و استدلال (و قدری احساس و هیجان) مواجه هستید. به نظرم طبیعی است گرمای یک درام داستانی را از آن جذب نکنید.
یعنی به نظرم خاصیت این ایده و چنین متنی همچین چیزی است! از این متن و ایده جز این در نمیآید.
۴. یک پیامد دیگرِ اجرایِ این متن برای مخاطب ایرانی هم آن است که برای او یادآور یک ترومای جمعی است. این خاطره مشترک وسط رابطه مخاطب و اثر، محکم ایستاده است: یک فرامتن و عامل میانجی قوی! من نیت گروه را از به صحنه بردن این متن با علم بر این فراخوانی یادها نمیدانم، اما صحبتکردن جمعی از این ماجرای تلخ در یک فضای فرهنگی به صورت ضمنی را دستکم نشانه بدی نمیدانم. البته توقعی از مخاطب نمیرود که امور فرامتنی را از نمایش تفکیک کند، چون نشدنی است!
۵. بهشخصه به تماشای اجراهای تعاملی علاقهای ندارم و ترجیحم این است که در گوشه تاریک سالن بنشینم و ببینم و بیرورانس بروم. اما دیدن ترور تجربه اجرایی دلنشینی برایم بود و از آن نسبتاً راضی هستم.
۲.۵ ستاره به نظرم منصفانه باشد.
خدا قوت به گروه محترم نمایش
امیدوارم متنهای مهم روز رو با اجراهای با کیفیت بر صحنه ببینیم.
امیدوارم آقای رهبانی رو هم بیشتر بر صحنه یا پشت صحنه ببینیم. نمایش خوب "اگر" از ایشان هنوز در خاطرم هست.