...
«روزهای عالی ویم وندرس یا در ستایش تکرار»

شاید تماشای این اثر از وندرس آن هم در واپسین سال‌های فعالیتش نیاز این روزهای من بود. شبیه نوافن به وقت درد، گلاب به وقت اضطراب، سکوت به وقت ازدحام.
کوجی یاکوشو در این فیلم تصویر ترسیم شده نزدیک‌ترین آدم این سال‌های من است، حیاتی که شاید تجسمی از تکرار باشد اما وقتی به درون آن نگاه می‌کنی هرروز یک تصویر تازه است.
کدر است، کسل‌کننده است، حوصله‌سر بر است اما تماشاست‌ و درس.
در غم‌انگیزترین روزها یاکوشو، وندرس و یا هرکسی که در خلق این اثر نقش داشت به من یادآوری کرد که...


شاید پیشنهاد خوبی باشد برای دیدن و یا حتی دوباره دیدن.