سلام.راستش نوشتن در موردنمایشی که برایش زحمت زیادی کشیده شده و در کلیت نمایش کاملا زوایای طراحی خودشو به وضوح نشان می ده خیلی سخته اما تلاش می کنم بدون در نظر گرفتن حب و بغضی صادقانه صحبت کنم شخصا از نمایش هایی که دغدغه حرف زدن با مخاطب رو دارند لذت می برم اونهم در این زمانه پر سروصدای مصنوعی و پراز دروغ و تزویر نمایش پاک دیدن سخت شده این نمایش دارای شرف است که سرچشمه از ایدئولوژی کارگردان هست زیرا با طراحی جدید سعی کرده حرف جدیدی از متن قدیمی بیان کنه حرفی خارج از کلیشه های مرسوم ک تاحدودی هم موفق بوده برای منیکه مدام به دنبال المان و پیام نهفته هستم شاید سادگی کار جذاب نباشه اما پیام های درونی و پنهان کار بهم انگیزه داد تا انتها نمایش را ببینم هرچند خیلی ها اعتقاد دارند این نمایشنامه یک نمایش نامه ضد جنگه ولی بنده کاملا مخالف این صحبت هستم زیرا پیام های درونی ااین نمایشنامه با طراحی جدید کارگردان ممزوج شده و طرحی نو در انداخته که با شعار زدگی ب وضوح فاصله داره و کامل لایه های پنهانی و فلسفی نویسنده را روشن می کنه و می گوید که او ظاهر فریبی ضد جنگ دارد ولی در نهایت نانش را از جنگ می خورد و اصلا در مفهوم اصلی و واقعی ضد جنگ نیست. اما موسیقی کار که در راستای هدف طراحی و اجرا میشه و کاملا هم جهت و درون خورده نمایش های داخل کار هست من کاملا از موسیقی و تیمشان لذت
نمایش وارانه ای بردم.میزانسن هم شبیه هندسه و مثلثات دوره دبیرستان طراحی و اجرا میشه ک این هدفمندی برام قابل احترام و لذت بخش بود امیدوارم منظورم کاملا شفاف به نظر برسه که هندسی دیدن میزان سن چقدر زیباست در کل کار باشرف رو باید با احترام دید و ستایش کرد فقط درد بی درمان این زمانه سالنهای اجرای بی محتوا و بی امکانات هست که تمام هنرمندی عوامل را نابود می کنند حتی برای تهیه بلیط حضوری دستگاه کارتخوان نداشتند و اینکه سالن پراز سوسک اونم در قرن21 رو متوجه نمی شم خدا قوت به مسئولین محترم سالن...