بعد از خسته نباشید به عوامل محترم این نمایش، اینکه موضوع نمایش پیرامون زن و تاریخِ همیشه در تکرارِ ظلم و نادیده گرفتن جنس زن و بهره کشی و… از زنان بدون حضور هیچ زنی اجرا میشه مورد علاقه من نبود، ای کاش صحنه ای برای صدای دادخواهی و اعتراض از گلوی یک زن در دل نمایش گنجونده میشد، ای کاش در آخر کار روح خدا صرفا در آدم نمیدمید و سهمی هم برای حوای در پستوی نمایش قائل میشد.
و در آخر من خیلی متوجه اون “و” پشت اسم جناب آقای قاسمی نشدم، شاید هم چون وزنی از سنگینی این نمایش وزین صرفا بر شانه های ایشون حس نکردم
🙏🙏
«سالهاست که حوا به در میکوبد برای تفاله سیبی که آدم بر جای گذاشت»