اجرای خانم خدادی منو حیرت زده کرده بود در صحنه ی اول و دوم من اونقدر با نمایش ارتباط برقرار نکردم که برای من چیز تازه ای نبود توی اجراهای دیگه ی آقای برهمنی همین اتفاق برای من افتاده فک میکنم به همین دلیل بود که در صحنه آخر حیرت کرده بودم صحنه آخر انگار دادگاهی بود که توی تمام نمایش دنبالش بودم و دیالوگ‌ها من واقعا عاشق دیالوگ آخر خانوم خدادی شدم
دقیق به یادش نمیارم اگر شما به یاد میارید میتونید برام بنویسید ؟
( دیالوگی در مورد رویا )