سلام و عرض ادب به همه عوامل نمایش نکبت
خسته نباشید به آقای سیاحی و پیرزاده به خاطر بازی شون و تشکر فراوان از خانم پسیانی عزیز که بعد از ورودشون به صحنه مسیر نمایش رنگ و بوی دیگه ای گرفت
به شخصه از دیدن این نمایش لذت بردم - هر اجرایی میتونه ضعف یا کاستی داشته باشه که دلایل مختلفی میتونه داشته باشه ولی بی انصافیه که کل زحمت های عزیزان را قدر ندونیم، یه جاهایی خانم پسیانی عزیز تپق داشتند ولی انقدر اجراشون فوق العاده بود که اصلا اهمیتی نداشت برای من و مورد دیگه اینکه دکور خیلی جذاب و باحال بود فقط صندلی های ابتدای ردیف به دلیل مستطیل بودن باکس نمایش به گوشه ها دید نداشتند من یه جاهایی فکر میکردم آقای سیاحی از صحنه خارج شد:)
دیدن این نمایش واقعا شما رو به فکر فرو میبره و مهم ترین چیزی که من برداشت کردم از این نمایش که هم در حین اجرا و هم بعدش منو به فکر فرو برد گذشـــــته اس. آقا ول کنیــــــــــــــد این گذشته رووووو واقعا اگر دقت کنید ما خیلی درگیر گذشته مون هستیم که حال و آینده مون و هم از دست میدیم :( گذشته و خاطراتش با همه خوبی ها، بدی ها و از دست دادن هاش تمام شده درسته ردش همیشه میمونه ولی نه میتونیم انکارش کنیم و نمیتونیم تا ابد اونو به دوش بکشیم و با خودمون این ور و اون ور ببریم چون هر بار میتونیم نگاه و برداشت متفاوتی از اون اتفاقات داشته باشیم ولی آیا این چیزی رو تغییر میده؟؟؟ قطعا نــــــــــــــه به نظرم باید فقط و فقط گذشــــــــــــــــــته رو پذیرفت ... همین قـــــدر ســـــــــــــــــــــــــــاده
یه دیالوگ خیلی دوست داشتنی از ستاره پسیانی بود که میگفت آدم ها اتفاق هایی که براشون میافته رو هر جوری که بخوان به یاد میارن چون حافظـه کارش ... دیدن ادامه ›› حفاظت کردنه نه به خاطـر آوردن ...

نکته بعدی اینه که هر حرفی باید در زمان خودش زده بشه (اگر از شخصی ناراحتیم، اگر میخواهیم عذرخواهی کنیم یا ابراز عشق کنیم به کسی و ...) اگر شامل مرور زمان بشه دیگه اون ارزش و نداره و اثری که باید بزاره رو نمیزاره ...