فکر میکنم اگر به عنوان "نمایش جدید پویا سعیدی پنج سال پس از لانچر۵" به دیدن این نمایش بروید، قطعا ناامید از سالن بیرون خواهید اومد.

بازی ها خوب و نسبتا روان بود (به ویژه جناب سیاحی)، اما داستان نمایش که در شروع به نظر جذاب و پیچیده می آمد، خیلی زود کسل کننده شد و با پایان نمایش مهمترین چیزی که در ذهن من میگذشت این بود که چراییِ ساخته شدن این نمایش (و دغدغه نویسنده و کارگردان) رو نتونستم درک کنم.