زندگی رنج کشیدنه…باید رنج کشید…ما به دنیا اومدیم تا رنج ببریم…
نمایش گالیله روایت رنج شخص اول داستانه که نکته خوبی که داشت این بود که بزرگترین توهین به انسان،انکار رنج اوست.
بازی ها خوب بودن اما به نظرم کار خیلی از ریتم میفتاد و خسته کننده میشد.
رقص ها بی ربط بود و حرکات نامفهوم البته نظر شخصی منه.
از فرهاد آییش سقراطی رو به خاطر دارم که تا ابد تو یادم میمونه اما این اون فرهاد همیشگی نبود.
این نمایش چهره های تئاتری سرشناسی داشت که حمید رحیمی،شهروز دل افکار عالی بودن و قابل قبول حتی آرش فلاحت پیشه، نورا هاشمی و فربد فرهنگ دوست داشتنی.
بازی صدف اسپهبدی قابل مقایسه با کار قبلیش در فریز مکبث فریز آرش دادگر نبود.
اما در کل همه بازیگران خوب درخشیدن.
نور ، دکور و صحنه خوب نبود.همچنین من به هیچ وجه نتونستم با موسیقی کار هم ارتباط برقرار کنم.
در کل ... دیدن ادامه ›› من به این کار از پنج،یک میدم اون هم به خاطر بازی های بازیگران و زحماتی که براش کشیده شده.اما من متاسفانه کار برام جذاب نبود و چون متن برشت بود،بعدش نتونست من رو به فکر فرو ببره که البته نظر منه و شاید برای بقیه حرف برای گفتن داشته باشه که قطعا همین طوره.
خسته نباشید به کل گروه،تیم اجرایی و همه عوامل این اثر.
در ضمن اینم بگم من شهاب حسین پور رو خیلی دوستش دارم و انتظارم خیلی خیلی ازش بالاست و شهاب با این کار برام خلاصه نمیشه و مطمئنم کار های فوق العاده ای رو در آینده خلق میکنه و ازش میبینم.