در رابطه با سوالی که محسن اسدی عزیز در باب تفاوت نمایش رادیویی و نمایشنامه خوانی در ورک شاپ برگزار شده کردند و مجالی برای پاسخ نبود لازم دونستم اینجا اشاره کنم که تفاوتشان در میزان حضور عناصر نمایش بوده و وابستگی مطلق ذهن و تخیل مخاطب رادیویی و تکیه مخاطب نمایشنامه خوانی علاوه بر عناصر صوتی و شنیداری به وجوه بصری و دیداری هر چند بسیار مینی مال میباشد .

بسیار از این فعالیت و تلاش ارزشمند دوستانی که برای این برنامه تلاش نمودند و به ویژه کامبیز علی‌زاده عزیز و مهرداد فرنیان عزیز سپاسگزارم. بی‌گمان با همراهی یاران به یکی دیگه از اتفاق‌های خوب دیوار تبدیل می‌شه.

نظر صمد چینی فروشان درباره نمایشنامه خوانی:

دوستان پیرو صحبت هائی که دیروز در ورکشاپ آقای فرنیان داشتیم توجهتان را به لینک ذیل جلب می کنم:
http://www.ido.ir/a.aspx?a=1388102001
نکات برجسته این گفتگو:
*نمایشنامه های صرفاً خواندنی نمایشنامه هایی هستند که صرفا دارای ارزش ادبی و بلاغی بوده و به نیت خوانده ... دیدن ادامه ›› شدن و نه اجرا شدن روی صحنه نوشته می شوند. این نمایشنامه ها را یا افراد در تنهایی می خوانده اند و یا با صدای بلند در برابر یک گروه کوچک و احتمالادر اتاق کوچکی قرائت می کرده اند، و به لحاظ فرم و ساختار، هرگونه نمایشنامه کتابت شده ای که به هیچ گونه معنادار و قابل تشخیص از بداهه پردازی برای تاثیرگذاری مضمونی و بروز مفاهیم خود متکی نباشد و بتوان آن را به مثابه متن ادبی خواند و بی هیچ نیازی به اجرا شدن دریافت نمود، یک نمایشنامه خوانی محسوب می شود. به این ترتیب درام های خواندنی که به نیت خوانده شدن نوشته می شده و نیازی به تکنیک صحنه ای احساس نمی کرده اند، از مشخصه های برجسته آنها اکسیون یا کنش سخنوری فیلسوفانه است که آنها از گفتگو، درون مایه، تم، طرح داستانی، شخصیت پردازی، مکان و زمان و بطور کلی همه مشخصه های ساختمندی درام است اما از همه آنها برای زمینه ای روایی- توصیفی- گفتاری استفاده می کنند.

*جایگاه خلاقیت در فهم متن، تحلیل درست و ارائه آن از طریق بیان صحیح، استفاده بجا از مکث و سکوت، گفتار آهنگین جذاب، صدای دلنشین در صورت لزوم دل ریش کننده، در طراحی بسیار مینی مال حرکت که می تواند در جلوه های گوناگون از کاربرد نور، طراحی مکان نشستن و کاربرد اصوات و نیز استفاده از برخی حرکات ریز انعکاس یابد.

*مهمترین تفاوت نمایشنامه خوانی و نمایش رادیوئی در میزان حضور فیزیکی- عین نمایشگر و وابستگی یکی به مطلق تخلیل و ذهن مخاطب (رادیویی) و تکیه دیگری علاوه بر عناصر صوتی- شنیداری به وجوه بصری- دیداری هر چند بسیار مینی مال و ریز پرداخت (نمایشنامه خوانی) است. اما در هر دو نوع تحلیل صحیح متن، بیان دقیق متکی بر فهم متن و درک شخصیت، بهره گیری از اصوات کمک کننده به تشدید و تقویت ارتباط ذهنی مخاطب با اثر و درون مایه آن، الزامات کلیدی هستند که در فقدان آنها نمایشنامه از دست می رود و ارتباط قطع می شود. نمایشنامه خوانی اما به دلیل حضور عینی - فیزیکی نمایشگر یا بهتر است بگوییم نمایش خوان، به عنصر نور و تحرکات جزئی مینی مال بخصوص تحرکات زیر جلدی در چهره نمایشگر نیز نیاز دارد.

درود بر دوستان !
کوشش و تلاش برای بنیان گذاشتن طرحی نو ، بسیار ارزشمند و در راستای فرهنگ سازی در این عرصه ، بسیار سازنده است . همه هم باید به جِد تلاش کنیم . اونهایی که سواد و دانش این کار رو دارن ازشون یاد میگیریم و اونوقت دانسته تر در راستای حمایت از هنر تئاتر در خانه اش دیوار ، به اندازه ی سهم بزرگ و کوچیک خودمون خواهیم کوشید . دوستانی هم دلسوزانه و خودجوش دارن این جمع ها رو گرد هم نگه میدارن و برای بر پا و زنده موندن این جلسات و کلاسها وقت و انرژی میذارن که میبایست با حضور و حمایت خودمون این کوشش رو پاس بداریم و به تداوم این جریان فرهنگی همت کنیم . از همه ی دوستان متعهد و مسئول در این عرصه تقدیر و تشکر میکنم و براشون آرزوی موفقیت و پیروزیهای بزرگ دارم .
امیدوارم در خرداد ماه افتخار اینو داشته باشم که در برنامه های دوستان حضور پیدا کنم و از کلاس خوب درسشون یاد بگیرم . / با احترام و امتنان

ممنون از لینک. مفید بود.

ممنون


امیدوارم به زودی زود تمام این گام به گام ها در نمایشی زیبا و ارزنده به ثمر برسد.


سپاس مهرداد عزیز