چهارشنبه شب این تیاتر رادیدم
از نقاط قوتش فقط میتونم به نحوه دکور(قاب های کج و اجرای کج المان درب و سیفون) و صدای خوب بازیگر مرد اشاره کنم.
اما تصاویر پخش شده روی کف سن قابل رویت برای تماشاگران ردیف های عقب تر نبود و امکان ارتباط با این موضوع شاید برای حدود ۷۰٪ مخاطبین مقدور نیست
بخش زیادی از زمان تیاتر به صورت صوتی بود.
که خب اگر قرار بود کتاب صوتی گوش بدم پادکست ها و قصه های بهتری برای شنیدن هست و بنظرم هدف از دیدن تیاتر ، دیدن نمایش و بازی هست نه صدا شنیدن.
بازیگر نقش سارا تلاش و انرژی زیادی برای انتقال حس به خرج داد ولی خب شاید از نظر قدرت صدا نیاز به تمرین بیشتر دارد.
بنظرم طنز موجود در متن بیشتر نقش جلوگیری از یکنواختی نمایش را داشت‌.