می تونست نمایش بهتری باشه، اگر بازی و متن به جای گل درشت و سانتیمانتال بودن، سادگی و عمق بیشتری داشت. فکر می کنم در شرایط فعلی، پرداختن به وضعیت زنان این سرزمین و تجاوزی که هر روز و هر ساعت به حقوقشون می شه، اولویت بیشتری داره و همزاد پنداری بیشتری هم ایجاد می کنه تا آسیب دیدگان جنگ بالکان. اگر محافظه کاری مانع نمی شد، با توجه به متن و فرم نمایش، امکان این ایجاد ارتباط وجود داشت و جای خالیش کاملا احساس می شد. بخش های مشارکتی با تماشاگران، جای کار بیشتری داشت. بعضی قسمت ها نه تنها کمکی به فضای کار نمی کرد به ریتم نمایش و تمرکز تماشاگر هم آسیب می زد. جدا از این تماشاگری که برای تماشای نمایش اومده، نباید تحت تاثیر هیچ اتوریته ای احساس کنه، نقش دیگری داره بهش تحمیل می شه!