در لحظه ورود به سالن نمایش مخاطب با صحنه شلوغی از نمایش روبه رو میشه که با توجه به داستان نمایش میشد ساده تر باشه و فضای بیشتری برای بازی ایجاد میشد. داستان نمایش به نظرم در مهم ترین لحظه نمایش برای مخاطب غیرقابل باور هست و مخاطبی که خودش رو تا اونجا با داستان همراه کرده از اینجا به بعد همراهی با داستان براش سخت میشه و در همون نقطه از داستان میمونه. بازیها به نظرم بجز ابتدای نمایش که یک پاس کاری سریع دیالوگ بدون هیچگونه حسی بین مرد و زن اتفاق میفته، بعد از ورود نفر سوم شاهد بازی های روان و بهتر میشیم.
سوپرایز این نمایش برای افرادی هست که بعد از پایان هر نمایشی دوست دارند نقد دیگران رو بشنوند که در انتهای این نمایش ابعاد مختلف اتفاقات داستان "تانگوی سرد" از نظر روانشناختی توسط دکتر موسوی تحلیل و نقد میشه که به نظر خودم بسیار جالب بود.
در انتها پیشنهاد میکنم این نمایش رو با شکم سیر برید تماشا کنید چون احتمال گرسنه شدنتون در حین نمایش هست.