این رباعی بنده که سال ۱۴۰۰ سروده شده، تقدیم می شود به: همسایه های آپارتمان نشینی که خود را بجای دیگران نمی گذارند
از خواب پریده ایم وا می خندی؟! / پا می کوبی بر سرما می خندی؟! / از گریه ی روز بعد ما باخبری؟ -هر شب که به روی پله ها می خندی؟
کیوان ناظمیانپور