یادداشت دامون قنبرزاده منتقد سینما بر نمایش پوسیدگی؛

نمایش پوسیدگی(رضا قنبرزاده فرید ) چند اپیزود مستقل درباره انسان هایی ست که نقطه مشترکی دارند و آن هم حبس و تنهایی ست.
اجازه بدهید امروزی تر بگویم : (پوسیدگی) نمایشی است درباره زن و زندان . این زندان می تواند اتاق بازجویی باشد، می‌تواند زیرزمینی خفه و تنگ در خانه باغی قدیمی باشد، می‌تواند جلوی آئینه ی دستشویی عمومی باشد حتی می تواند روی تخت باشد‌
پوسیدگی اوضاع و احوال زنانی در بند را جلوی چشممان می آورد که انگار راه فراری ندارند.
تماشای این نمایش شصت دقیقه ای که گمانم اجرایش تا پایان شهریور ماه ادامه داشته باشد، دریچه ای به روی دنیای کنونی ما باز خواهد کرد، نمایشی ساده با سه چهار عدد صندلی یک تخت بیمارستانی و یک میز و چند وسیله ی دم دستی دیگر که با زن های تنها و معصومش که با نوری که از بالای صحنه به آنها می تابد عمق پیدا می کند.

( منتشر شده در صفحه شخصی )