من 2 شب پیش به تماشای این نمایش نشستم و انگیزه ام از دیدن این نمایش علاقه زیادی که به اکبر رادی داشتم بود.
به عنوان خروجی یک کلاس بازیگری قابل قبول بود.
اما به دید یک کار حرفه ای نقص در بازی ها به وضوح دیده میشد.
به طور مثال اگر درست بگم نقش نوشین که نابینا بود رو خانوم شهرانی بازی می کرد. اگر با ریحانه رضی بخوایم مقایسه کنیم توی هیدن واقعا فاصله معنا داری داشتند.
نکته عجیب رفت و آمد عوامل نمایش بود، چندین و چند بار صدای باز و بسته شدن در سالن شنیدم و بلند شدن و دوباره برگشتن و نشستن و حتی راه رفتن در کنار صندلی ها
صحبت های آخر نمایش آقای شهرستانی بسیار دلنشین بود.
خسته نباشید به تمام عوامل