نیمه ی اول نمایش حوصله سربر بود ، نوع بازی و بیان و ژست های خانوم ناصر به شکلی بود که میخواستن غرور بیجا و افاده های یک بازیگر مشهور را به مخاطب القا کنن که از ظن من درنیومده بود و نیمه ی نخست کار با خنده های تصنعی و اَکت های اضافه پر شده بود و حس میکردین تا اوسط کار روح بازیگرها در صحنه نیست و انگار از تکرار دیالوگ های متن نمایش در شب های متوالی خسته شده اند ، ولی نیمه ی دوم اونجایی که شروع کردن به چالش کشیدن هنر بازیگری همدیگه تازه انرژی به سالن برگشت و هردو بازیگر نقش زن و مرد عاشق پیشه را به زیبایی بازی کردن ، جدال و این رفت و برگشت بین دو بازیگر جذاب بود ، بازیگرها تمام توان خودشون را برای نیمه ی دوم و بخش انتهایی کار ذخیره کرده بودن و این استراتژی باعث شد خروجی نمایش در مجموع قابل قبول و راضی کننده باشد ، ممنون از زحمات تیم اجرایی.