تو سالهای نه چندان دور و قبل از اینکه نمایشی از بحرین، عراق و یا عمان در جشنواره فجر حضور داشته باشه، بهمن ماه هر سال و در جشنواره تئاتر فجر گروههای از کشورهای اروپایی به ایران میآمدند و نمایشهای را با قابها، موسیقیها و حرکتهای روی صحنه میبردند که برای ما مخاطبان چشم گیر بود و همیشه حسرت اجرای عموم آن آثار و درک و لذت بیشتر آن اثر را داشتیم.
اما حالا مرتضی اسماعیل کاشی و گروهش یک اجرا با همان فاکتورها را روی صحنه دارد.
خوشحالم که دیدم
از نظر موضوع و ایده اجرا شده میشود سطرها نوشت
اما من را همین دیالوگ بس:
من دیگه نمیخوام نقش یک متجاوز رو بازی کنم وقتی خودم قربانی هستم...