سلام...
برای منی که با تاتر خاطرات یک جامه‌دار از قتل میرزا تقی خان دکتر رفیعی عاشق نمایش و صحنه شدم و با کارای خانه برنارد آلبا و جنایات و مکافات رضا ثروتی کیف کردم دیدن کار هم خون مثل چشیدن طمع یه غذاست که تورو میبره به بچگی و‌ ظهر جمعه و خاطرات شیرین...
بینظیر و‌فوق العاده بود از اول تا آخر...حتی یک لحظه روند کار خسته کننده نبود..بازی ها همگی عالی بودن و بدون ایراد و‌شاید بین این همه بازیه خوب حتی یک‌نفر اگه معمولی هم بود به چشم میومد...اقای عطایی و به خصوص خانم یوسفی درخشان تر از بقیه...
به چند تا موضوع و مشکل فرهنگی به خوبی اشاره کرده بود که میشه به موضوع تغییر جنسیت و عدم‌ربطش به غیرت و سهم‌الارث دو‌برابر پسر نسبت به دختر و....نام برد.در کل دیدنش رو به همه اونایی که دلشون میخواد یه نمایش خیلی خوب ببینن پیشنهاد میکنم.
وظیفه خودم دونستم بمونم و‌از تک تک بچه های گروه از کارگردانی تا بازی تشکر کنم تا حداقل روحیه و‌انگیزه ای بشه براشون و کمی از خستگیشون کم بشه...موفق باشید