قطعه اول و آخر نمایش یه مقدار شعارزده بود و کمکی نمی کرد و حتی پس می زد مخاطب رو. اما بقیه نمایش مخصوصا گفت و گوهای ابزورد که میان جمعی چند نفره شکل می گرفت از نقاط قوت کار بود؛ مخصوصا جایی که برادران آرتور و آشور حضور داشتند. بازی اغلب بازیگرها خوب بود منهای پانته‌آ و نونا که شاید به خاطر کم تجربگی شون بود. مضمون و متن خیلی عالی اما اجرا متوسط بود و تا پختگی خیلی راه داشت.