سلام 🌺خداقووت به گروه اجرایی عزیز که در این روزگار فقط گروههای اجرایی دیگه میدونن که چطور یک نمایش رو به شبهای اجرا میرسونن و این رسوندن انگیزه و توان بالایی میخواد ؛ دم تون گرم برای این انگیزه و توان 💫❤️

چون قرار تمدید بشه چند نظر شخصی مینویسم شاید در بهتر شدن اجرای مجدد کمک کنه 🌟

به نظر من وقتی کارگردانی قرار خوانشی از متن رو برای عموم مردم انجام بده کارش در انتقال درست فضا نسبت به اجرا سختتره چون خیلی از ابزارهاش (حرکت ؛ میزانسن و ...) ازش گرفته میشه اما در اینجا کار بزرگترین ضربه رو وقتی میخوره که بین نمایشنامه خوانی و اجراخوانی گیر کرده و تکلیفش مشخص نیست چون شما نه میتونی قراردادهای اجرا خوانی ( مثل ورود وخروج که با اومدن هر بازیگر داخل صحنه تماشاچی متوجه بشه که بازیگر وارد شده ) رو بذاری و نه قراردادهای نمایشنامه خوانی ( «در این کار »با بالا اومدن سر هر بازیگر متوجه ی ورودش به صحنه میشیم ) پس تماشاگری که متنو نخونده بیشتر گیج میشه ( چون یک جایی با حرکت بازیگر به صحنه وارد و خارج میشه و جایی این ورود و خروج فقط با بالا اومدن سر انتقال پیدا میکنه )و اطلاعی از فضا ؛ روابط شخصیت‌ها و ...پیدا نمیکنه ... خیلی وقتها چون گروه اجرایی خودش به متن و روابط و فضا تسلط داره فکر میکنه برای بیننده هم همینطوره در صورتیکه که بیننده نمیتونه قسمت خالیو تخیل کنه پس ... دیدن ادامه ›› بهتر هست یا صحنه خوان اینکارو انجام بده یا به هر شکل خلاقانه ی دیگری این تصویر به تماشاگر منتقل بشه ...💓


دراماتورژی متن به فضایی که باید کارگردان می‌ساخت ضربه زده بود ( در خانه ی برناردا آلبا خشم هست ؛ تردید ؛ سرکوب ؛ شادی ؛ تشویش و ...هست) اما بیننده فقط شاهد خشم شخصیت ها نسبت به همدیگر ...
گروه اجرایی شناخت و درک درستی از متن ( نویسنده ؛ شرایط زمانی و ...) حضور و حرفایی که می‌زدند نداشتن پس بخاطر همین در انتقال احساس درست به مخاطب موفق نبودن ( بازیگر شخصیت برناردا ؛ مادر برناردا و یکی از کلفت ها در انتقال احساس بهتر بودن ) ...

ریتم کلامی شاید مهمترین ابزار یک کارگردان برای خوانش جذاب هست ( کشش مخاطب ) که باید دقیق ترین و جذاب ترین ریتم هارو با ( سرعت ؛ صدا ؛ مکث ؛ سکوت و ...) بسازه ...

دم گروه جوون و پر انرژی برای انجام کار گرم باشه و ۲ از ۵ برای انگیزه و ادامه دادن 💚🌟