داریوش علیزاده
برای شما می نویسم ، اجرای نمایش چه زیبا و وحشی زندگی من رو دیدم و ازلحظه شروع تا پایان این نمایش زمان رو فراموش کردم این که کجام و اصلا کی هستم رو فراموش کردم فقط بر بال خیال آلود نگاه و نوشته تو نشستم و رفتم . من خندیدم من اشک ریختم من نا امید شدم من امیدوار شدم من همه احساسات و عواطف خودم رو با دیدن این نمایش لمس کردم و تا همین لحظه که در حال نوشتنم فکر کردم به همه چیزهایی که این نمایش برای من به وجود آورد تا بهش فکر کنم
داریوش عزیز نمی دونم قلب تو کجای این کهکشان جواهر آلود شده که این همه مفاهیم انسانی رو با سادگی و صمیمیت تمام در قلب مخاطب خودت به جریان میندازی .من به عنوان یک مخاطب، خودم رو و همه مضامین انسانی که براش پا به این دنیا گذاشتم رو با دیدن نمایش تو کشف می کنم
از تیم بشدت خوب بازیگران کمال تشکر رو دارم از بازی همه شما لذت بردم و همتون کنار هم درخشان بودید
راستی ما هممون موقتی هستیم........