ضمن و عرض سلام و خسته نباشید خدمت گروه محترم نمایش که کاملا مشخص بود برای این اجرای پرانرژی و سرزنده چقدر زحمت کشیدن. موسیقی بجا و خواننده خوش صدا، نور پردازی و بازی های خوب و روان نقش های محمود و عارف و بیش تر از همه سرکار خانم مرضیه صدرائی با توانمدی بالای انطباق نقش و آوای بسیار خوش صداشون جذاب بود.

طنز تلخ داستان تا قبل از تعریف ماجرای ( کشته شدن خر ) دلنشین تر بود . بنظر من دیالوگ های اون قسمت، فضارو از حالت کمیک به کمی متهوع پیش برد و شاید جای کمی روزنه ی امید در داستان نمایش خالی بود. هجم غمباره ای که مخاطب در پایان نمایش با خودش از سالن خارج میکنه حس خوب تماشا رو در طول اجرا از بین میبره .اگر این موضوع رو به ماهیت سلیقه شرقی ربط ندیم باید باور کنیم که شاید نیاز این جامعه س برای دوام اوردن و حتی این روزها در سناریو های غربی هم مشهوده.

و اما سالن نمایش...پردیس شهرزاد ، استفاده از خنک کننده های مدرن و کمی اسانس خنک تابستانی در فضای سالن انتظار و تهویه بهتر و خنک تر در سالن شماره دو با اون صندلی های کوتاه و سخت میتونه خاطره بهتری برای تماشاچی ها به یادگار بگذاره. شاید گزینه ای برای کمک به تجهیز سالن ها موقع خرید بلیط ، حامیان هنر رو ترغیب کنه که در فضای بهتری چند ساعت رو بگذرونن .