با درود و خسته نباشید به گروه اجرایی. نمایش را در تاریخ ۱۲ خرداد دیدم. گریم، موسیقی، انعطاف بدن و هماهنگی بازیگران بسیار خوب بود؛ اما در بعضی موارد صدای بازیگران به درستی شنیده نمی‌شد و باعث قطع ارتباط مخاطب با نمایش می‌شد. در رابطه با مخاطبین به نظرم کار مناسب گروه سنی کودک و نوجوان نبود گر چه شاید بچه‌ها از جاذبه‌های بصری کار در کنار خانواده لذت ببرند اما پیام متن، نقد اجتماعی و اشاره به بحث خودکشی باعث می‌شود که نمایش مختص بزرگسالان باشد. در بحث اقتباس به یاد متن تام استوپارد افتادم که از شخصیت‌های نمایشنامه‌ی هملت برای نگارش " رزنکرانتز و گیلدنتسترن مرده‌اند" استفاده کرده تا به مباحث عمیق فلسفی بپردازد. اگر نقدی به متن وارد باشد بحث نقد دراماتیک است. ضعف در شخصیت‌پردازی (به خصوص در مورد شخصیت محوری: پینوکیو) و همچنین فرشته و چند شخصیت دیگر در بخش‌هایی از اثر باعث می‌شود که همذات‌پنداری و کاتارسیس نمایش به درستی در مخاطب شکل نگیرد. شاید این ضعف به علت این است که پیش‌زمینه‌ای در ذهن مخاطب نسبت به داستان وجود دارد اما هر متن استقلال خودش را دارد و باید بتواند مستقل از هر متن دیگری حیات پیدا کند. باز هم متن تام استوپارد در این زمینه مثال به‌جایی است؛ چون دو شخصیت فرعی را از نمایشنامه‌ی هملت استخراج کرده و به شخصیت اصلی نمایش تبدیل کرده و کار را از کلاسیک به ابزورد تبدیل کرده. اینجا هم متن می‌خواهد از فضای فانتزی کودکانه به سمت گروتسک اجتماعی حرکت کند که نیازمند وسواس بیشتر در شخصیت‌پردازی است.