کل نمایش بر هنر و تسلط بازیگر استوار است. بعد از آن، نورپردازی، طراحی لباس ها (در عین سادگی) و مخصوصا متن قوی نمایشنامه و قصه های تنیده شده در
... دیدن ادامه ››
تشخیص های پیچیده ی روانپزشکی. اپیزود مورد علاقه ی من اپیزود دوم (ترس از مرگ) بود که با "خورشید سیاه" شروع شد. "نگاه کردن مستقیم به خورشید" استعاره ای از مرگ-آگاهی و حضورِ همه-جاییِ مرگ است.
نمایش در کنار تاثیرگذاری و جذابیت، تا حدودی برای من آزاردهنده بود و ترجیح می دادم قبل از تماشا، هشداری در این رابطه وجود می داشت. البته متهم کردن این نمایش به اینکه با بدحال کردنِ تماشاچی دارد تاثیر خودش را القا می کند هم بی انصافی است.