طبقات اجتماعی در مقطع معینی از حیات تاریخی خویش از احزاب سنتی خود فاصله می گیرند. به بیانی دیگر، طبقه (یا بخشی از طبقه) حزب سنتی خود را همراه با شکل سازمانی خاص، اعضا و رهبران و نمایندگان آن، دیگر به عنوان سخنگوی خود به رسمیت نمی شناسد. با بروز این گونه بحران ها موقعیتی حساس و خطرناک پیش می آید، زیرا صحنه برای راه حل های خشن و فعالیت نیروهای ناشناخته ای آماده می شود که معمولاً تبلور خود را در "شخصیت های سرنوشت ساز" و فرهمند (کاریسماتیک) پیدا می کنند.

دولت و جامعه مدنی
نویسنده: آنتونیو گرامشی
مترجم: عباس میلانی
نشر اختران