با سلام خدمت خواهران برادران
به گمانم اگر نام ها خارجی و داستان خارجی نبود شک می بردید که قصه وطنی نیست چون بیشتر روحیه و فرهنگ ایرانی در کل تائتر موج می زدو این متفاوت با ایرانیزه کردن یک نوشته و یا محلی کردن و باب طبع بیننده بومی یک منطقه کردن ،به تصورم آمد. داستان طوریست که می توان به راحتی در صندلی فرورفت و منفعلانه دقایقی مفرح داشت و دمی آسایید و اتفاقا در سپهر نمایش ،به این گونه نیز محتاجیم. وجه طنز آن بیش از درام ،نمود داشت. چند عزیزی به بلندای سقف سالن خنده روانه می کردند و برخی غرولندکنان، ناخرسند از قهقهه ایشان. البته موضوع نیاز به تمرکز بالا نداشت که تحمل نتوان کرد اما بنده در این نزاع همان سمتی می ایستم که افراد معترض .ابراز احساسات کنترل شده را با توجه به حقوق بقیه مناسب تر می دانم.شاید و تنها شاید دادن ستاره بیشتر به گروه ها برمبنای مقایسه و قضاوت خطی ،لازم نباشد و هر گروه متناسب با سابقه و نوآوری و نیاز به حمایت در نظر آید.
ایام به کام